Verse1:
aklımın bekasını kaybettim o akşam
neyin nesiyim söyleyemem yüzüme karşı sorarsan
yığınla insan içinden bitek ben kobaysam
altında neden bulamadıysam kaybolurum o anda
kendime düşmanken herkesi dost sanarsam
herkesle biraz muhattab herkesde akıl muallak
bir an ağzım kapansa sanki güler suratlar
aslında içimden dediklerim duyulmaz o anda
geriden duyduğum herşey hakkımda yalansa
benim yaptıklarımdan korkan arkadan karalarsa
düşmanlık haddini aşmış rekabet azarsa
ben tüm gücümle ezmek için karşındayım o anda
söylenen herşeyde tutarsızlık olursa
imkansız olan şeyler için benden şüphe duyarsan
kalabalık çevremde bi ben yanlız kalırsam
dönüp ardıma bakmam asıl karanlığım o anda
Nakarat:
dünyayı senin çevrende döndürmez adem
o anda bunun suçlusudur o anda matem uyandım ölümün en güzel yerinde bazen
komplolarla örülmüş bi bir platformdu sahne
Verse2:
gün ortasında birden irkilip durulursam
her adın geçtiğinde içimden cinayet koparsa
bütün eylemlerinden sonra kahır duyarsam
düğümlenir dudaklarım ve sessizimdir o anda
suç üstü yakalamışken inkarını bulursam
hep yapmadım diyip arkamdan nispet edip durursan
gülen yüzünün sahteliğine kapılmamışsam
aklımda intikamlara yer vermişimdir o anda
insandan uzaklaşıp kendimi yok sayarsam
bu yüzden adım birden bire vefasıza çıkarsa
varlığım senin bi menfaatin kadarsa
yokluk sahamda kendime yer yapmışımdır o anda
yakın olmanın yöntemi bir feate bakarsa
bi kez hayır dedimmi bütün dostluk o an koparsa
samimiyet dediğin sadece yanyanaysa
tam göğsüne yerleşip kanser olmuşumdur o anda